Vic
was zondag (12-8) op excursie in Doische, Romedenne, daar zag hij een
paar reptielen en amfibieën. Onder andere deze adder en
kamsalamanders. Er staan nog meer foto's bij fauna en flora. Ik hoop
dat ik ze nooit tegenkom want ik heb het niet zo voor slangen maar
het zijn wel hele mooie foto's.
Bedankt
Vic!
maandag 30 juli 2012
Wie
kent er dit vredelievend zwijntje nog?
De
foto van het lieve everzwijntje met de hond is wel al een paar jaar
oud. Het everzwijn groeide blijkbaar op bij een jachtopziener uit
Oignies en wandelde regelmatig door het domein. Vandaar het
ongedwongen contact met een hond.
In die tijd (5 à 6 jaar geleden) had dit everzwijn ook een naam, ik
dacht dat het Mathilde was.
Vic
woensdag 25 juli 2012
Het verhaal van de hazelmuis -->
Een
week geleden, ik durf het bijna niet te zeggen, komt de Polle (onze
kat) met een muis voorbij. Op zich misschien niet zo erg maar Dirk
(mijn man) ziet direct dat het geen gewone muis is en zet de
achtervolging op Polle in. Hij laat uiteindelijk die muis vallen en
het blijkt een hazelmuis te zijn. Beestje is erg gewond, leeft
nog, maar heeft het spijtig genoeg niet gehaald. Een hazelmuis is
zeer zeldzaam en bedreigd. Ze houden zich moeilijk in stand. Ze
hebben nood aan een grote diversiteit en hebben slecht één worp per
jaar van 4 à 5 jongen. Ze zijn honkvast en houden vooral van bramen,
hazelaars en kamperfoelie. Te zeggen dat ik al een hele partij bramen
uitgetrokken had, maar gelukkig niet op de plaats waar ze huizen.
Gezien het een soort is die geregisteerd wordt, heb ik naar de
universiteit van Luik geschreven. Zij brengen namelijk de hazelmuis
in kaart. Aan de hand van de gegevens die ik doorstuurde en enkele
foto's hebben ze me laten weten dat het gelukkig om een jong
exemplaar ging. Ze hebben ook informatie gegeven om die muis te
helpen zich daar in stand te houden.
Edith
Meer
informatie over de Hazelmuis kan je hier vinden: hazelmuis
zondag 17 juni 2012
Nin stuurde een hele mooie foto van een ree, bedankt Nin!
Josiane Van de Velde stuurde deze mooie foto's door.
Een tijdje geleden kregen zij bezoek op hun perceel van dit kleine reetje. Het was heel rustig in het bos en het lieve beestje voelde zich op zijn gemak, het voelde zich thuis.
Een tijdje geleden kregen zij bezoek op hun perceel van dit kleine reetje. Het was heel rustig in het bos en het lieve beestje voelde zich op zijn gemak, het voelde zich thuis.
Ringslangen (Natrix Natrix) worden regelmatig in het domein gespot, zelfs zeer mooie exemplaren van meer dan een meter lang. Een ringslang is ongevaarlijk en niet giftig. Bij verstoring kan ze evenwel bluffen door luid te sissen. Soms worden schijnaanvallen uitgevoerd maar met gesloten bek en zonder te bijten. Zich op de rug rollen met haar tong uit haar bek (schijndood), behoort bij bedreiging evenzeer tot de trukendoos. Het exemplaar van de foto liet zich echter van alle kanten gewillig fotograferen.
De slang is het best te herkennen aan de twee witte/gele en zwarte vlekken aan weerszijden van de hals. Verder heeft ze een grijze huidskleur met verspreide zwarte stippen, of afhankelijk van de soort, zwarte strepen langs de flanken. Op de buik is een zwart-wit patroon kenmerkend.
De ringslang laat zich alleen zien op een open plaatsje om te zonnen. Voor de rest leeft ze verstopt onder de braamstruiken, varens en andere lagere vegetatie. In het voorjaar kan je haar weleens aantreffen onder een steen, stuk zeil, hoopje bladeren, enz… Wellicht is het even schrikken, maar er is dus geen enkele reden tot paniek. Het is net een unieke gelegenheid om deze prachtige slang te bewonderen.
Edith Brouckaert
De bosuil wordt ongeveer 40 cm groot. Hij heeft een grote ronde kop zonder oorpluimen. Hij heeft vrij korte vleugels wat hem beweeglijk maakt in bos en struiken. Het is vooral een nachtdier en heeft grote donkere ogen die niet kunnen draaien in hun kassen. Dit gebrek aan beweeglijkheid van de ogen wordt gecompenseerd door een zeer beweeglijke hals die bijna volledig rond kan draaien. Zijn voedsel bestaat vooral uit muizen, amfibieën, insecten, en ook soms wel een vogel. Van de bosuil kent men vooral zijn spookachtige roep ,die dan ook in menige griezelfilm voorkomt, en die ook vrij frequent te horen is in het Nobertijnendomein. Het bosuilkoppel blijft het ganse leven(+/-21jaar) samen en blijft ook trouw aan zijn territorium. In een nest mogen we 3 à 6 eieren verwachten. Wij duimen voor een rijke kroost uilskuikens in onze uilenkast!
Vic Puype
